Zodra de dagen korter worden, sluit hij zich boven op in zijn werkkamer met een pot thee. Het begint zo gezellig en knus, lekkere warme thee tijdens het harde werken. Lekker even de handjes warmen tussen het typen door.
Maar de tijd verstrijkt. En de thee in de theepot begint plots rare vormen aan te nemen. Na een tijdje begint het me op te vallen. Dan zeg ik het. En dan nog eens en nog eens. Tot ik na een verwonderd kunstwerk zit te kijken dat zich inmiddels op de thee heeft gevormd. En ik mijn bewondering uitspreek over wat een prachtig project hij nu weer heeft gemaakt. Meestal gooit hij het dan weg.
Dit jaar zeg ik gewoon niks. Kijken wat voor kunstwerk er dit jaar weer op de thee komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten